Падрыхтоўку да галоўнага праваслаўнага свята пачынаюць за тыдзень да Уваскрэсення.
У Вялікі Чацвер ці чысты чацвер прынята пачынаць рыхтавацца. Традыцыйная страва – тварожны вялікдзень – павінна настаяцца і прахарчавацца. Чацвер асаблівы яшчэ і таму, што вернікі імкнуцца ачысціць свае намеры і розум, прычасціцца ў храме, зрабіць уборку – адсюль чацвер лічыцца Чыстым.
Чырвоны колер абраны асноўным ва ўбранні царквы і адзенні святароў, як сімвал пакут Хрыста. У песнапеннях Светлага тыдня гучыць словазлучэнне «Вялікдзень чырвоны»: раней слова «чырвоны» азначала «прыгожае», таму вернікі выбіраюць гэтае адценне для святочных абрусаў, ручнікоў і хустак на галаву.
Праваслаўныя традыцыі абвяшчаюць, што свята неабходна сустракаць у храме: а дванаццатай гадзіне пачынаецца Велікодная служба. Само сьвяткаваньне ў царкве не абмяжоўваецца нядзеляй, і працягваецца цягам сарака дзён. Гэтулькі Ісус правёў часу са сваімі вучнямі пасля ўваскрашэння.
Вялікдзень за шмат гадоў стаў традыцыйным, захаваўшы шмат рытуалаў са старажытных часоў. Напрыклад, запальванне Жыватворнага агню, які сімвалізуе святло ў труне і ўваскрашэнне. Свята сустракаюць у новым ці чыстым адзенні: сімвал новага пачатку і радасці. Праваслаўная традыцыя – ставіць яйкі на стол – гэта яшчэ адзін сімвал зараджэння жыцця. Фарбуюць яйкі традыцыйна ў чырвоны ў Гарачы суботу.
Яшчэ адна праваслаўная традыцыя – асвячаць квасны хлеб (артас). Гэты рытуал для тых, хто не здолеў прычасціцца і для адчування адзінства. Сёння вернікі могуць атрымаць квасны хлеб у храме: яго неабходна захоўваць дома, каб прымаць нашча або пры хваробах.
Вялікдзень – сямейнае свята, госці і хросныя збіраюцца за вялікім сталом і пачынаюць ранішнюю трапезу. Спачатку – яйка, асвечанае на начной службе, затым – тварожны вялікдзень. Пасля таго, як усе паспрабавалі традыцыйныя стравы, можна прыступаць да асноўнай трапезы – мясныя стравы і закускі. Правілаў па сервіроўцы стала або меню няма, абавязковым з’яўляюцца радасць і адсутнасць у сэрцы зла!
