Сырнікі – тып утульных сняданкаў і перакусаў: перад школай мама ў дзяцінстве часта рыхтавала пышкі з тварагу на патэльні, бо ён вельмі пажыўны і валодае вялікай колькасцю карысных мікраэлементаў. Назва стравы ўтворана ад асновы “сыр”, бо раней, аж да XVIII стагоддзя, усе стравы з тварагу лічыліся сырнымі. Нават царскі тварожны Вялікдзень у кухароў называўся як «сырны». Гісторыя сырніка бярэ пачатак у рымлян і працягваецца ў славянскіх традыцыях. Па легендзе адзін з купцоў адправіўся ў падарожжа. Калі прыйшоў час адпачыць і выпіць малака, каб наталіць смагу, рымлянін заўважыў, што яно сапсавалася і скруцілася. Але паколькі іншага напою не было, купец вырашыў спрабаваць: нечакана сыроватка аказалася смачнай, а сціснуты белы «камок» сытным. Па прыездзе купец падзяліўся гэтым адкрыццём з жонкай і тая стала рыхтаваць тварог. А калі рэцэпт дайшоў да славян, то знаходлівыя гаспадыні вырашылі змяніць рэцэпт, каб прадукт не псаваўся так хутка. Яны стамлялі “тварог” у печы, а затым адціскалі яго на марлі і захоўвалі да 2 тыдняў у скляпах сваіх хат. Яшчэ адна цікавая славянская традыцыя прыйшла да нас з часоў Царскай Русі, калі на святкаванне масленіцы рыхтавалі не толькі тоўстыя, дражджавыя бліны, але і сырнікі, шчодра палітыя мёдам і ўпрыгожаныя сухафруктамі. Сёння мы падабралі для вас класічны рэцэпт сырнікаў: гэты просты і карысны сняданак стане палачкай-ратавалачкай для вас і вашых блізкіх. Гатовыя вырабы можна замарозіць і даставаць па меры неабходнасці